บทที่ 251

แม่ของเวินพยายามจะกำให้แน่น แต่เธอก็ไม่มีเรี่ยวแรงแล้วจริงๆ นิ้วมือพยายามจะงอเข้าหากัน แต่สุดท้ายก็คลายออก ตกลงอย่างอ่อนแรงบนเตียงผู้ป่วย

จี้หยกก็ร่วงหล่นลงมาอีกครั้ง

“เอ่อร์หว่าน เอ่อร์หว่าน ลูกแม่…” เธอมองเพดานห้อง แววตาเลื่อนลอย

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่สู้ดี มู่เหยียนเซินก็รีบจะไปกดกริ่งเรียกพยาบ...